PANDHEMION - Garral – bóg żywiołu wody

ARCHETYP: nieprzewidywalny, arogancki, furiat, mściwy, silny, aktywny

BÓG: żywiołu wody.

SYMBOL: kropla

DEMON:

Żywioł wody.

CECHY PREMIUJĄCE NAJGORLIWSZYCH WYZNAWCÓW:

-            czary związane bezpośrednio z żywiołem wody trwają dwukrotnie dłużej, ich skuteczność oraz obszar działania są dwukrotnie większe a Opóźnienie i koszt rzucania dwa razy mniejsze.

-            po udanym teście WIARY, postać może rozproszyć czar lub zdolność bazującą na żywiole wody. Trwa to jedną rundę i jest możliwe na odległość równą WI postaci w metrach, ewentualnie 2 razy większą za każde podbicie testu.

-            element żywiołu wody jest w postaci silniejszy tak jakby miała odpowiednie cechy większe o wartość swej WI, oraz postać jest odporna na skażenie żywiołem ognia.

-            postać może w każdej chwili zamienić się w mgłę (lub odwrotnie) co trwa runde. W tym stanie może się poruszać z prędkością równą swej WI + 1 na stopień wyszkolenia WODY w metrach, oraz zraniony może być tylko i wyłącznie przez broń magiczną lub czary. W postaci mgły istota taka może się przedostać przez szpary większe od 1 centymetra.

WYMAGANIA STAWIANE KAPŁANOM.

Rasa: dowolna

Inne:

- spożywać codziennie posiłek z ryb lub owoców morza

- codziennie dokonywać ablucji, rano wieczorem i przed każdym posiłkiem

Obowiązki kapłanów:

- Nauczać Wiary i poszanowania Tradycji morskich

- Niszczyć wszelkie próby ingerencji w domenę GARRALA. Co objawia się zwykle na walce z martwiakami, demonami czy wyznawcami innych bogów.

- Zarządzanie zasobami kultu według woli GARRALA.

- Opieka i zarządzanie środowiskiem wodnym.

Znać i egzekwować Tradycje Morskie Olerona.

Tradycje Morskie Olerona - są zbiorem zasad ustanowionych przez jednego z najwybitniejszych kapłanów GARRALA, Olerona Wspaniałego. Był on nie tylko klerykiem, ale też jednym z największych piratów, który stworzył podwaliny pod ich kulturę i prawodawstwo. Wiele obrzędów, ceremonii i zasad zostało wprowadzonych w życie właśnie przez niego. Do najważniejszych należy ujednolicenie kar za przestępstwa, wprowadzenie ceremonii ślubnych, pogrzebowych, przysięgi Wody, rytuału Braterstwa Krwi itd. Co ciekawe istnieje tylko jeden zapis tych praw, spisany ręką samego Olerona i przetrzymywany jako najświętsza relikwia świątyni GARRALA w Garrangarze, świętym mieście kultu we wschodniej części Archipelagu Lyross. Prawo to jest więc zwyczajowo przekazywane tylko drogą ustną, a jego strażnikami i egzekutorami są kapłani GARRALA lub kapitanowie statków. Wyrywki z prawa:

Za kłamstwo, dzban wody morskiej oskarżonemu wypić dać należy, a jeśli kłamstwem splamiony, zwrócić plugastwem musi.

Za zabójstwo, przywiązać do trupa nieszczęśnika trzeba i do morza niezwłocznie wrzucić. Jeśli wypłynie, niewinność to jego oznaczać będzie i wolą samego GARRALA od kary wolnym pozostanie.

Za bluźnierstwo, do morza wrzuconym bez zwłoki być musi, a tam GARRAL sam karę mu wymierzy srogą. Jeśli jednak delfin widziany w pobliżu niego będzie, wciągniętym z powrotem, bo oczyszczon z winy został.

Kiedy złodzieja złapać się udało, to rękę jego do gotującej wody morskiej włożyć należy. Jeśli uschnie, to o winie jego niechybnej świadczyć będzie.

Drobne przewinienia karą chłosty karać należy, a co dziesięć batów polewać wodą morską trzeba aż do chwili, gdy rany się uleczą, co wolę GARRALA o zaprzestaniu kary oznajmi.

Zachowania czystości. Statek i jego załoga, czystymi być muszą, aby boga swego brudem nie obrażać. Ablucji codziennych, wewnętrznych i zewnętrznych czynić muszą. Poświęconego grogu używać codziennie należy, aby dusze i umysł z nieczystości oczyścić.

HIERARCHIA.

Kult GARRALA przyciąga głównie marynarzy i istoty żyjące z morza. Jego kapłanami są starsze osoby które dobrze znają prawo morskie. Nie mają obowiązku zakładać świątyni czy w niej służyć (dlatego jest ich tak mało), najczęściej spotykani są na statkach na których cieszą się dużym poważaniem (podobno statek z kapłanem GARRALA zawsze zawinie cało do portu). Nie ma rozwiniętej hierarchii, głową kościoła jest sam GARRAL, a status kapłanów służących w świątyniach zależy od ich funkcji (np.: odźwierny, kucharz itd.) choć według są sobie równi.

Kapłani GARRALA golą się na łyso wpinając w uszy kolczyki, pod okiem tatuują sobie łzy, które są oficjalnym symbolem kultu.

ŚWIĄTYNIE.

Kult GARRALA nie ma zbyt wielu świątyń, co jest związanie z brakiem hierarchii kapłańskiej i dość osobliwym nastawieniem boga. Zdarza się jednak, że z tego samego powodu, w miejscach gdzie on sobie życzy w ciągu kilku dni mogą powstać kapliczki, świątynie czy prawdziwe ich kompleksy. Kapłani lub Aquamanci wolą swego boga mogą zbudować z Wiecznego Lodu, co im tylko podpowie wyobraźnia. Niekiedy są to prawdziwe cuda architektoniczne, jak te świątynie w Lyross, albo bardzo szczególne miejsca łączące się bezpośrednio z planem GARRALA jak jego sławna podwodna świątynia w LorGoth. Zwykle jednak, za świątynie uznaje się miejsce pobłogosławione przez jego kapłana, najczęściej statek, źródełko, jeziorko czy zatokę.

ORGANIZACJE.

TRUCICIELE - organizacja zajmująca się wszelkiego rodzaju trucicielstwem, upodobana szczególnie przez kobiety. Mocą daną przez GARRALA, są w stanie zamienić w truciznę dowolny niepobłogosławiony płyn, lub wzmocnić działanie jadu, albo się na niego całkowicie uodpornić. Legendy mówią, że są w stanie zabijać dotknięciem a nawet samym oddechem czy pocałunkiem.

NEMESSYJCZYCY - zwani potocznie Wodnymi Ludźmi, co jest bardzo mylące, bo w rzeczywistości mają z nią mało wspólnego. Ta nazwa wzięła się od pancerza, którego używają, a który to tworzy kamuflującą wodną otoczkę, dającą prawie całkowitą niewidzialność. Jedynie w ruchu ulega on zniekształceniu, dzięki czemu można dostrzec chronioną tym pancerzem postać, choć i tak jest to bardzo trudne. Nazwa pochodzi od imienia ich patrona, Nemessa, demona Zemsty, Trucizn i Trucicielstwa, który podobno był poślednim bogiem z Czasów Czerni i pokonany przez GARRALA został jego sługą. Co ciekawe Nemess często jest wzywany przez innowierców i zdarza się że wysłuchuje ich próśb, zabijając w ramach zemsty. Nemessyjczycy są zakonem morderców, wykonujących wolę GARRALA ale również prywatne zlecenia z nią nie kolidujące. Finansują w ten sposób kult oraz chronią go w wiecznej wojnie z innymi bogami.

TURKUSOWI ALCHEMICY - Gildia w obrębie kultu GARRALA, zrzeszająca jego kapłanów i wyznawców. Zajmująca się szeroko rozumianą Alchemią, choć głównie skupiają się na tworzeniu i ulepszaniu mikstur, trucizn czy eliksirów. Szerzej znane to:

"Kropelka" - wieloskładnikowa trucizna z jadów węży morskich, używana do zatruwania napojów.

"Ambrozja" - nie uzależniający narkotyk o działaniu euforycznym, podobno zażywany również przez niektórych bogów.

"Wódka Morska" - zwana potocznie Garralówką, tworzona na bazie wodorostów i odpowiednio spreparowanej wody morskiej. Swobodnie konkurująca mocą ze Spirytusem Turgurskim.

"Kraken" - eliksir regenerujący członki i leczący z chorób. Niestety, posiada mankament, po jego użyciu przez długie miesiące, zalatuje się rybą.

CECH GORZELNIKÓW - cech pod patronatem GARRALA, którego członkami mogą być tylko i wyłącznie jego wyznawcy. Do sławnych wyrobów należą: Nalewka morska, wódka Sztormówka, Zielone Piwo  pędzone z wodorostów, czy sławne i drogie wino Perłowe, destylowane podobno z mleka wielorybów.

LODOWA GWARDIA - wojownicy GARRALA, specjalnie wyselekcjonowani spośród jego wyznawców, ze względu na ich Wiarę i walory bojowe. Często obdarzeni potężnymi mocami przez swojego boga i mający dostęp do większości relikwii. Chodzą w Lodowych Zbrojach, Płaszczach Wodnych, dzierżąc Lodowe Harpuny czy Trójzęby oraz krótkie miecze. Ich głównym zadaniem jest służba wojskowa bogu, wobec czego pełnią rolę Strażników Świątynnych, Ochroniarzy co ważniejszych kapłanów czy służą na pokładzie statków floty GARRALA. Często stanowią kadrę dowódczą w armiach tego boga.

SZTORMOWCY - żeglarze, piraci a czasami również i piechota morska GARRALA, rekrutujący się wśród jego wyznawców.

AQUAMANCI - czyli Zaklinacze Wody, potrafiący czynić przy jej pomocy prawdziwe cuda. Nawet ci najsłabsi służą gildiom kupieckim, aby wspierać kapitanów podczas podróży morskich albo opiekować się towarem, wymagającym niskich temperatur. Lód nie jest tylko wykorzystywany w takich trywialnych potrzebach, ale również wykonuje się z niego broń a nawet rzeźbi czy buduje. Wieczny Lód GARRALA potrafi przetrwać w każdych warunkach, jeśli tylko nie zostanie zbezczeszczony przez kapłanów innych bogów. To dzięki niemu właśnie powstają Lodowe Wieżyce gildii, Lodowe Komnaty w pałacach możnych a czasami wspaniałe ośrodki świątynne, w miejscach gdzie bóg tego potrzebuje.

Do mniej znanych organizacji w obrębie kultu należą również PROROCY ZAGŁADY oraz WŁADCY SZTORMÓW. Mało jednak o nich wiadomo.

RELIKWIE.

Trójząb GARRALA - wielki trójząb wykonany z masy perłowej z dodatkowymi zdobieniami pochodzącymi od zwierząt morskich. Znajduje się w głównej świątyni kultu, znajdującej się pod wodą w pobliżu LorGoth. Legenda mówi, że istnieje jeszcze drugi, prawie identyczny, który był własnością jego żony.

-            Postać, która go używa, jest w stanie rozkazywać wszystkim morskim stworzeniom w odległości 1 km za każdy punkt WIARY.

-            Dzięki niemu można oddychać pod wodą, poruszać się w niej z prędkością równą SZ w metrach  bez utraty wytrzymałości i na dowolną głębokość. Dodatkowo postać może stać się przezroczysta co powoduje że trudniej ją dostrzec, a w wodzie staje się  niewidzialna i niewykrywalna (nawet przy pomocy Kontroli otoczenia).

-            Postać ma całkowitą władze nad wodą i może z nią czynić, co mu tylko przyjdzie do głowy, np. wywoływać sztormy, zamieniać ją w lód, tworzyć z niej żywiołaki (mniejsze z 1 litra, normalne ze 100, a większe z 10 000 litrów), natleniać ją w takim stopniu że jest możliwe oddychanie nią przez zwykłe osoby (ewentualnie tylko wyznawców) itd.

-            Każde zranienie tą bronią istoty żywej powoduje jej śmierć z odwodnienia, jeśli nie odeprze ona testu niemożliwego Odporności Fizycznej. Dodatkowo gdy ofiara przeżyła, traci co rundę z powodu krwawienia k100 punktów Żywotności.

Lodowa zbroja GARRALA. Oryginalna została zrobiona przez GARRALA w Czasach Czerni, dla a’anarskiego bohatera, Varvarda Strasznego, aby mógł się zmierzyć z Afa’elem, potężnym demonem w służbie Smoczego Boga. Ma ona postać medalionu w kształcie ośmiornicy, który wygląda jak wykonany z lodu. Jest tak w rzeczywistości, tyle że jest to Wieczny Lód, którego nic nie roztopi, chyba że relikwia zostanie zbeszczeszczona.

-            Błyskawicznie tworzy wokół postaci lodową zbroję. Waży ona 10 kamieni, i nie ma żadnych dodatkowych ograniczeń do ZR i SZ.

-            Daje całkowitą odporność na zimno oraz wytwarza wyparowania w wysokości 1k na każde 5 WI postaci, sumujące się z wyparowaniami zbroi którą postać nosiła. O taką samą wartość ulegają zmniejszeniu wszelkie obrażenia od ognia.

-            Postać nią chroniona staje się niewidzialna dla martwiaków.

-            Zatrzymuje jakiekolwiek krwawienie (dotyczy to również agonii).

-            Pozwala oddychać w każdych warunkach.

-            50 % Antymagii i Antywiary.

Większość Lodowych zbroi używanych przez wyznawców GARRALA ma dużo mniejsze moce, często jest to powiązane z ich wiarą i wykonywaną funkcją.

Płaszcz Wodny – płaszcz wykonany z wody. Dotykając go postać czuje, że jest wilgotny, jednak ta wilgoć nie przenosi się na inne powierzchnie. W zależności od woli noszącego, płaszcz ten może się zestalić w lód, chroniąc przed jakimiś fizycznymi czynnikami, np. strzałami, ogniem, magicznym pociskiem. Oprócz tego, że jest praktyczny to jest też piękny i zwiększa CH i PR noszącemu.

Oko Cyklonu GARRALA - popularna relikwia tworzona dla jego wyznawców. Raz dziennie na morzu postać jest w stanie wywołać sztorm trwający 10 minut/1 pkt WI. Dodatkowo tworzy enklawę, łagodzącą o połowę skutki złej pogody na morzu w promieniu 1 metra od używającego na każdy punkt jego WI.

Tatuaż GARRALA - popularna relikwia tworzona dla jego wyznawców. Umożliwia oddychanie pod wodą i pływanie na jakiejkolwiek głębokości.

OBRZĘDY I CEREMONIE.

Narodziny.

Poród zawsze jest przeprowadzany w wodzie. Jeśli się tak nie stało to należy później odpokutować za to w świątyni. Jest on jednocześnie chrztem dziecka oraz często informuje o jego przyszłym losie. Jeśli niemowlę będzie w stanie samo pływać i widać że cieszy się z przebywania w tym środowisku to najczęściej oznacza duże łaski GARRALA. Jeśli natomiast dziecko tonie, nie radzi sobie, to źle wróży jego przyszłości. Niekiedy niemowlęta umierają utopione, co zawsze odczytuje się jako hańbę rodziny i najczęściej jest związane z ich grzechami względem ich boga. Czymś przeciwnym natomiast są urodziny trojaczków (dwóch chłopców i dziewczynki), co automatycznie powoduje ich oddanie pod opiekę kapłanom GARRALA, YA’ELI i GARODA. W ceremonii, która jest wtedy odprawiana, rodzina dostaje szereg darów od świątyń i społeczności, w której żyją, aby zrekompensować im straty dzieci, które przechodzą pod wychowanie bogów.

Małżeństwo.

U Garralowców dozwolone są związki w obrębię najbliższej rodziny oraz poliandria (czyli związek jednej kobiety z kilkoma mężczyznami).  Ponieważ większość wyznawców jest marynarzami, żeglarzami, piratami czy rybakami, w związku z czym większa ich ilość, pozwalała zabezpieczyć byt rodziny.

Ceremonia zaślubin odbywa się najczęściej w świątyni a jeśli jej nie ma to na statku czy łódce. Odprawia ją kapłan GARRALA albo szanowany wyznawca. Oblubieńcy składają sobie Przysięgę Wody i zawierają Braterstwo Krwi. Podczas ceremonii czerpią w dłonie wodę (najlepiej morską) którą muszą mocą swej Wiary i Miłości zamienić w prezent dla strony przeciwnej, wykonany  z Wiecznego Lodu GARRALA. Jeśli im się to nie uda, to oznacza, że bóg nie pochwala tego małżeństwa albo miłość nie jest dostatecznie mocna. Prezent taki często jest relikwią, która może mieć potężne moce, wspierające i chroniące obdarowanego.

Śmierć.

Ceremonia pogrzebowa jest prosta, ciało zmarłego wrzuca się do morza lub rzeki. Co bogatsi, których jest na to stać, wysyłają je w łodzi pogrzebowej razem z darami od uczestników pogrzebu. W zależności od pobożności wiernego, podczas ceremonii mogą być obecne, różnorakie zwierzęta wodne. Często widziane są szpalery utworzone z płynących delfinów, orek, rekinów a w wyjątkowych okazjach gwardia honorowa Wodnych Ludzi. Powszechnie wierzy się, że po śmierci osoba dostępuje reinkarnacji w stworzenie morskie, według swoich zasług i wiary. Niekiedy zdarza się jednak, że ciało wyrzucane jest na brzeg. Oznacza to, że zmarły został odrzucony przez GARRALA z powodu jakiegoś ciężkiego grzechu. Dusza takiego osobnika błąka się odtąd po świecie szukając pomocy i rozgrzeszenia. W wyjątkowych przypadkach, związanych z ustawieniem planet, odepchnięciem lub Klątwą Żywych Trupów, przeklęty może nawet zamienić się w utopca.

Dla istot, których ciał nigdy nie odnaleziono odprawia się specjalną ceremonię pochówku. Z gliny wykonuje się muszlę lub rzeźbę ryby, utwardza się mocą rytuału i zatapia w specjalnym ceremonialnym jeziorze, które znajduje się w każdej kaplicy GARRALA.

Braterstwo Krwi.

Rytuał polegający na przecięciu wnętrza dłoni tak aby popłynęła krew. Następnie należy ścisnąć prawicę osoby z którą pragnie się zawżeć Braterstwo Krwi. Wypowiadając formułkę, GARRALU prowadź, GARRALU, wspomóż i GARRALU osądź, zawiera się w rytuał w wyniku, którego bracia krwi wiedzą, mniej więcej co się z nimi nawzajem dzieje. Czują, jeśli są ranni, chorzy, martwi, lub potrafią się nawzajem zlokalizować, jeśli odległość między nimi nie jest daleka lub gdy znajdują się na morzu.

Przysięga Wody.

Zawierana głównie podczas robienia interesów. Wymaga splunięcia na dłoń i uściśnięcia prawicy drugiej osoby oraz wypowiedzenia słów GARRALU bądź świadkiem. Złamanie takiej przysięgi, nawet mimowolne, często kończy się nabyciem przekleństwa, choroby lub nawet śmiercią.

Rytuał Łusek.

Do ciała wiernego przyklejane są rybie łuski. Najpierw na skórę puszcza się krople kwasu GARRALU, a kiedy się ona lekko stopi, przykłada się tam łuskę ryby, głośno ją błogosławiąc. Tak do momentu aż wyznawca nie zemdleje z bólu. Miejsce wstawiania łusek zależy od wyboru wiernego. Niektórzy robią to na twarzy, szyi, inni znowu na ręce, dłoni, kostce itd. Powszechnie wierzy się, ze dzięki nim ma się większe szanse przeżyć na morzu, nabyć ochronę przed morskimi drapieżnikami i zyskać przychylność GARRALU. Wiele osób z takimi przeszczepami, zyskuje pewną więź z rybami, których łuski posiada. Niekiedy objawia się to w snach, często też poprzez jakiś telepatyczny kontakt.

Najwierniejsi wyznawcy, poddający się rytuałowi Łusek, zmieniają się powoli w stworzenie zdolne do życia w morzu. W pewnym momencie, posłuszni wezwaniu, odchodzą, zostawiając wszystko za sobą. Stają się sługami GARRALU, prawdziwymi Wodnymi Ludźmi, świętymi za życia, bo dostąpili jego łaski i zmienili się zgodne z jego upodobaniem.

Rytuał Wody.

Aby nauczyć się oddychać wodą, wierny musi być podtapiany podczas ceremonii odprawianej przez kapłanów. Jeśli pomyślnie przejdzie próbę wiary (rzut na WI i ZW) to od tej pory oddycha w niej normalnie.