Feliks W. Kres
"Pani Dobrego Znaku"
Księga całości tom IV
Wydawnictwo Mag rok 2001.
Stron 754
Szerer, wielki kontynent otoczony bezkresem oceanu, na którym Szerń, bezrozumna siła stwórcza zasiała życie. W wyniku tego powstał świat, pełen ludzi, rozumnych kotów i trzeciej inteligentnej rasy sępów, zdolnych swym spojrzeniem przejąć władzę nad ludzkim umysłem. Świat, którego cywilizacyjnym centrum jest Kirlan, stolica Wiecznego Cesarstwa.
Władza i prawo egzekwowane przez żelazne legiony wojsk cesarskich, rozciąga się na Armekt, górzysty Grombelard, południowe wyspy z Garrą na czele oraz rycerski Dartan. Jedyne co oparło się ekspansji to Aler, zamieszkały przez istoty stworzone przez inną z potęg wszechświata, jakże różną od ludzi oraz Agary, dalekie wyspy podbite przez piratów. Nic nie jest jednak wieczne i powoli nadchodzi schyłek panowania Armektu. Bunt Garry, kłopoty w Grombelardzie to tylko pierwsze oznaki upadku. Kiedy więc umiera najbogatszy właściciel ziemski cesarstwa, mianując swoją następczynią, panią Puszczy Bukowej i Dobrego Znaku, nieznaną nikomu niewolnicę, większość mędrców i doradców przewiduje zmiany i konflikty. Kiedy jeszcze okazuje się, że kobieta ta dysponuje potężną, świetnie wyszkoloną i wyekwipowaną armią, to oznaczać to może tylko jedno, wojnę. Ale czy z Armektem czy tylko z magnaterią rycerskiego Dartanu, pełną chęci do przejęcia kontroli nad najbogatszym rejonem świata. Czy na dodatek przepowiednia o Rollaynie Córce Szerni, pierwszej królowej Dartanu może mieć z tym jeszcze coś wspólnego?
Prawdziwie epicka fantasy, pełna miłości, wierności, poświęcenia i heroicznych zmagań. Napisana wspaniałym językiem, o wartkiej i ciekawej fabule, częstych i nagłych zwrotach akcji i ciekawych postaciach. Według mnie, pan Kres z książki na książkę staje się coraz lepszy, a pod względem językowym dorównał do Andrzeja Sapkowskiego, który w swym powieściowym cyklu o wiedźminie, wspiął się na wyżyny tego kunsztu. W odróżnieniu jednak od niego autor "Pani Dobrego Znaku" za bohatera obrał nie jedną, ściśle określoną postać lecz historię stworzonego przez siebie świata. Dzięki temu każdy z tomów jego cyklu zaskakuje czymś nowym i ciekawym. W pierwszym o tytule "Północna granica", opisywał zmagania między wojskiem cesarskim a obcą rasą zamieszkującą Aler. Drugi, "Król bezmiarów", był reklamowany jako pierwsza polska, marynistyczna powieść fantasy. Trzecia natomiast, "Grombelardzka legenda" to wspaniała opowieść o przygodach legendarnej, Królowej Gór. Tych których ta seria zaciekawiła zachęcam również do przeczytania zbioru opowiadań, które doprowadziły do jego powstania, czyli "Prawa sępów". Jest to jednak książka trudniejsza w odbiorze i nie przez wszystkich może być dobrze przyjęta. Natomiast "Pani Dobrego Znaku", jest powieścią w której czytelnik zatapia się bez granic, czytając ją od deski do deski. Szczerze polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz