Miałem w pracy pomysły co do bestiariusza, na razie same nazwy plus ogólny zarys.
Słonecznica - kwiat pustyni. Bulwa o piaskowej barwie, która w największym słońcu potrafi się rozchylić, ukazując przepiękne wielowarstwowe płatki koloru turkusowego. Czasem spotykane są również czarne i złote. Posiada bardzo długi korzeń, niekiedy kilkudziesięciometrowy w przypadku Słonecznic olbrzymich. Poszukiwana jako składnik alchemiczny wielu mikstur. Można z niej zaparzyć herbatę, która ma niesamowite właściwości rozgrzewające. Stosuje się ją również w przypadku odmrożeń, robiąc maści z sadła albo okłady z namoczonych w gorącej wodzie płatków. Daje się długo przechowywać, należy jednak ją wystawiać na słońce i lekko pokrapiać wodą.
Ogary pustynne - psowate wielkości tygrysów. Polują najczęściej w watahach, liczących sobie od kilku do kilkunastu sztuk. Posiadają mocną, wytrzymałą skórę o barwie piasku. Pazury ich nóg są bardzo mocne i wytrzymałe, dzięki nim potrafią się zakopać na głębokość kilku metrów. Posiadają zdolność zapadania w letarg, kiedy czekają na ofiarę. Ich oczy mają dwie powieki, wewnętrzna jest przeźroczysta i chroni oko przed piaskiem i wyschnięciem. Jest to szczególnie przydatne w przypadku burzy piaskowej lub zasypania w norze. Oprócz ogarów piaskowych spotykane są również kamienne, polujące głównie w jaskiniach rozciągających się pod Górami Granicznymi. Różnią się ubarwieniem skóry, która jest ciemniejsza, brunatno czarna oraz jej grubością. Ogary nie są sprinterami ale na dłuższym dystansie nikt nie jest w stanie im sprostać. Rzadko atakują licząc na brutalną siłę, najczęściej czekają w zasadzce leżąc w norach, lub osaczając ofiarę i czekając aż osłabnie. Są wszystko żerne, w chwilach głodu nie pogardzą nawet kwiatami słonecznicy czy miąższem kaktusów. Ich głównym pożywieniem są wejhury i czerwie.
Gigancie wije jaskiniowe - ogromne wije, naturalny konkurent czerwi, żyjące w jaskiniach. Często ich tytaniczne walki tworzą lokalne trzęsienia ziemi. Wije starają się wstrzyknąć czerwiom jad, który po odpowiedniej dawce, powoduje ich paraliż. Wtedy mogą zostać zjedzone na żywca albo posłużą jako inkubator jaj. Po wykluciu się z nich wijów, czerw nosiciel służy za pożywienie dla młodych. Wije polują pojedynczo, grupują się tylko w celach rozpłodowych. Można wtedy spotkać ich dziesiątki a nawet setki. Kierowane feromonami, gromadzą się w największych jaskiniach stanowiąc ogromne zagrożenie dla wszystkich w najbliższej okolicy. Wije stanowią najbardziej popularny środek transportu na ERRA'ATU. Są ogromne, mogą zabrać dużo towaru i nie są agresywne jeśli wytnie się im w młodym wieku narządy płciowe. Robi się to wtedy gdy wij zrzuca stary pancerz, paraliżując go słodkim sokiem ze słonecznicy i wiciowca, odcina się płytę pancerza na brzuchu i wycina odpowiedni narząd, przypominający ludzką wątrobę, który produkuje hormony. Ma to jednak swoje konsekwencje, ponieważ zaburza cykl życia wija, w wyniku czego nie żyją tak długo ani nie osiągają takich rozmiarów jak ich pobratymcy na wolności.
Wiciowiec jaskiniowy - Roślina mięsożerna, zakorzeniająca się na sufitach jaskiń. Rozkłada swoje wici, których jest od kilkudziesięciu do kilkuset, tworząc specyficzny parasol. Wici te mają za zadanie zakorzeniać wiciowca, ale również polować. Kiedy wyczują przechodzącą w pobliżu ofiarę, część z wici opada w dół, wytwarzając ładunki elektryczne. Porażona istota jest następnie krępowana i podnoszona pod sufit. Tam następuje jej rozkład pod wpływem soków trawiennych wiciowca. W praktyce ciało służy jako kompost.
Kolejne pomysły:
HELIKORY - drzewa pustynne o pniach prostych i bardzo wysokich, całkowicie pozbawionych gałęzi. Kora bardzo gruba i nierówna w kolorze białym. Po deszczu potrafią w ciągu jednej nocy rozkwitnąć tysiącami kwiatostanów. W zależności od ilości wody, gromadzonej w bulwiastych naroślach głęboko w podłożu, kwiaty te utrzymują się przez kilka do kilkuset dni. Po pierwszym dziennym rozkwicie, zamykają się tworząc bulwy o twardej skórzastej powłoce, chroniącej je przed słońcem, piaskiem i wiatrem. W nocy natomiast rozkwitają feerią fluorescencyjnego różnokolorowego światła. Poruszane wiatrem rozpylają chmurę opalizujących pyłków, czasem widocznych z bardzo daleka. W dużym stężeniu może on być groźny, bo potrafi oślepić a nawet zabić. Przez alchemików i złodziei jest wszechstronnie wykorzystywany przy produkcji trucizn kontaktowych. Co ciekawe, ze względu na swoje barwy jest również składnikiem używanym przy tworzeniu tatuaży, szczególnie tych pirackich. Same kwiatowe bulwy, można ugotować utrzymując całkiem smaczną i pożywną potrawę. Niestety nieumiejętne ich przygotowanie, polegające na zbyt krótkim namoczeniu ich w wodzie, może doprowadzić jedzącego do ślepoty. Jedynie reptillioni wydają się na to z jakiegoś powodu odporni i oni też najbardziej cenią te danie. Jedna z legend gorzelników A'ANARICH, mówi że kwiatostany te są również składnikiem Miodu Bogów. Niestety sekret jego wytwarzania zaginął podczas Exodusu i do tej pory nikomu nie udało się go odtworzyć.
Samo drzewo Helikorów, po ścięciu używa się w budownictwie, szkutnictwie, pyłki w farbiarstwie i malarstwie uzyskując fluorescencyjne barwy, ożywające kolorami w nocy, bardzo drogie i poszukiwane na Archipelagu Lyross.
ŻELAZNE WZGÓRZA - w jednym z północnych rejonów ERRA'ATU, znajdują się wzgórza, których skały są bardzo twarde a odłupane w umiejętny sposób mogą tworzyć wspaniałe ostrza włóczni, sztyletów czy krótkich mieczy. Miejsce to jest uznawane za święte przez wyznawców Garoda i członków jego Kamiennej Gwardii. Świątynia się tam znajdująca, szkoli najlepszych Kształcerzy Kamienia, specjalizujących się w wytwarzaniu broni na święte relikwie kultu, przeznaczonych dla najwierniejszych wyznawców.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz