NEKROMANCJA

Jaka powinna być w świecie fantasy? Czy ma być tylko zła? Czy może można ją wykorzystać w jakiś inny sposób, bardziej akceptowalny społecznie?

Zwykle kojarzy się z tworzeniem martwiaków, czyli hordami szkieletów, zombi, wampirów itd. Ok, w moim świecie też to występuje. Wymyśliłem sobie nawet klątwę Uwięzionego Boga, która powoduje że trupy powstają z martwych w odpowiednich okolicznościach. Taka pomoc dla MG, żeby się graczom w cywilizowanych stronach nie nudziło. To jest akurat ten negatywny aspekt. Pozytywnym aspektem nekromancji może być umiejętność ochrony przed takimi martwiakami, niszczenia ich lub odpędzania.

A co jeśli dałoby się zakuć martwych do pracy? Bądź co bądź w innych systemach też się to robi, są świetnymi strażnikami grobowców. A jeśli mogliby by zaorać pole, albo wiosłować, napędzać młyn, kopać rowy, nosić kamienie albo je rozłupywać? Proste prace , nie wymagające myślenia ani wyobraźni. Dałoby się to zrobić? Pewnie tak, ale tylko wtedy gdy marwiak nie byłby żądny krwi, albo byłby pod jakąś kontrolą. Mamy więc następną funkcję nekromanty, kontrola nieumarłych. Może nie być to zawód społecznie akceptowalny w każdym rejonie czy kulturze, ale nie musi być obiektem nienawiści. Oczywiście nagonka ze strony różnorakich grup, będzie codziennością, ale inne względy mogą przezwyciężyć barierę niechęci i pozwolić na szerokie zastosowanie możliwości tkwiących w nekromancji.

No i jeszcze istnieje coś takiego jak więzi rodzinne. Przecież każdy chciałby się skontaktować z kimś bliskim. Dowiedzieć się jak tam jest po drugiej stronie, czy bogowie rzeczywiście istnieją, czy to co oferują jest prawdą, zapytać o przyszłość o kierunek drogi życia itd. Martwi mogą przesyłać ostrzeżenia, być aniołami stróżami czy duchowymi opiekunami. W takim przypadku potrzebny jest ktoś kto będzie się z nimi potrafił komunikować. Tym kimś będą Mówcy Umarłych, choć w różnych kulturach mogą być nazywani inaczej np. wiedźmami, szamanami, Głosem Duchów, Szeptunami itd. Ich zadaniem będzie umożliwienie komunikacji między żywymi i umarłymi. Stworzenie mostu między jednym światem a drugim, mostu na którym mogą się ze sobą spotkać i w pewien ograniczony sposób skomunikować. Taka osoba będzie widziała i rozumiała potrzeby duchów a także oznaki ich występowania. Będzie społecznie akceptowana a w niektórych społecznościach nawet niezbędna.

UMIEJĘTNOŚCI.

ROZPOZNAWANIE MARTWIAKÓW - postać jest w stanie rozpoznawać martwiaki oraz identyfikować ich umiejętności i moce specjalne.

STWORZENIE MARTWIAKA - postać jest w stanie stworzyć martwiaka. W zależności od stanu w jakim znajduje się trup, ilości mocy i użytych czarów, można stworzyć słabszych lub potężniejszych nieumarłych.

ODEGNANIE (POZYSKANIE) MARTWIAKA - używając MOCY, wiedzy nekromantycznej oraz Siły Woli, postać jest w stanie Odegnać lub Pozyskać wrogich mu nieumarłych.

UKRYCIE WITALNOŚCI - ukrycie funkcji witalnych organizmu, dzięki czemu postać staje się niewidzialna dla martwiaków jeśli tylko stoi w bezruchu.

LETARG - spowolnienie funkcji organizmu w takim stopniu, że postać może zostać uznana za zmarłą. Po zapadnięciu w letarg, istota do przetrwania potrzebuje minimalnej ilości powietrza. Zwykle Letarg można utrzymywać 1 miesiąc na stopień wyszkolenia w Nekromancji.

WYSSANIE ENERGII - poprzez dotyk, postać jest w stanie wyssać z żywej istoty jej energię życiową i przetworzyć ją według własnych potrzeb. Najłatwiej jest uzyskać regenerację Wytrzymałości, uzdrowienie z ran czy uzupełnienie MOCY. Najpotężniejsi potrafią specjalnymi rytuałami wyssać całkowicie Duszę i przejąć jej wiedzę, lub wykorzystać ją do zmiany swojego ciała.

ZAWODY

GRABARZ - to profesja w której należy się znać na różnych formach pochówku. Każda religia ma swoje własne metody a niekiedy nie ma w pobliżu kapłana. Wtedy jego funkcje przejmuje grabarz. Nie tylko wie jak oprawić trupa, ale również jak go pochować żeby nie powrócił z martwych. Obcowanie ze śmiercią daje mu na nią pewną odporność oraz podstawową wiedzę na temat martwiaków.

MÓWCA UMARŁYCH - ten zawód jest najbardziej rozpowszechniony wśród tych korzystających z Nekromancji. Dzięki swojej wiedzy i talentom, osoby go wykonujące potrafią umożliwić komunikację między żywymi i umarłymi. Posiadają dużą wiedzę o duchach, zmorach, upiorach i wszelkich innych niematerialnych martwiakach. Umieją rozpoznać i wykorzystywać ich słabości aby ich użyć w wygodny dla siebie sposób.

STRAŻNIK DUSZ - osoby go wykonujące zajmują się ochroną żywych przed zmarłymi. Są łowcami umarłych, twórcami fetyszy, zabójcami wampirów. Ich wiedza nekromantyczna pozwala im na skuteczną walkę z martwiakami i tworzenie przedmiotów przed nimi chroniących.

NEKROMANTA - Nekromanci zajmują się tworzeniem martwiaków. Wykorzystują swoją wiedzę aby z trupa stworzyć istotę nieumarłą, która będzie najefektywniej wykonywała ich polecenia. Potrafią takie istoty kontrolować, rozpoznawać, wykorzystywać do swoich celów. Mimo że przy wykonywaniu swej pracy spotykają się z wrogością i niechęcią, to jest ona dość szeroko wykorzystywana w wielu dziedzinach. Ich martwiaki służą w armii, jako strażnicy posiadłości lub grobowców, czasem tworzą martwiaki wykonywania prostych prac fizycznych lub specyficznych wymagań.

KOLEKCJONER DUSZ - wiedza nekromantyczna pozwala przekraczać barierę między światem żywych i martwych. Dzięki niej wkracza się częściowo na tereny zajęte przez bogów. Ci którzy zgłębią tajemnice duszy ludzkiej, potrafią wykorzystać drzemiący w niej potencjał do własnych potrzeb. Tak powstają Kolekcjonerzy Dusz, czasem również zwani Złodziejami Dusz. Potrafią oni uwięzić dusze osób które zabili w odpowiednich rytuałach i przetworzyć ją, uzyskując określony efekt. Mogą powiększyć swoją wiedzę, zwiększyć swoją MOC, uleczyć swe ciało albo całkowicie je zmienić. To najwięksi Kolekcjonerzy Dusz stali się czarnotrupami czy kościejami, legendarnymi martwiakami o niewyobrażalnej potędze.